Era plaça der Diamant. Novèlla magnificament escrita. Sedusís pera sua sinceritat e diboishe enes sues pagines un univèrs complèt, qu'era adretia dera autora recree aparentament comòde e confortable mès, en definitiva, plen de situacions angoishantes, tristes, beròies e alègres, viscudes intensament pes personatges. Eth barri de Gràcia en Barcelona, des des ans anteriors ara Guèrra Civila enquia apruprètz es quaranta, se mos descriu exaustivament pr'amor qu'eth detalh forme part inseparabla deth tot, e dera vida des personatges. En aguest encastre, eth lector paupe era feblesa des èsters umans, e es personatges son unics e irrepetibles pera sua forma de veir e víuer eth mon. A simpla vista ei era istòria d'una berogina e febla depenenta d'ua pastisseria deth barri de Gràcia, Natàlia, mès ei tanplan quauquarren mès: se conde ua istòria d'ua grana prigondor e tanplan ben distrèta, sus es clarors e es ombres des persones, des sues relacions, dera societat sancera, der univèrs sancer. E tanben, e coma era pròpria autora reivindiquèc, ei ua beròia istòria d'amor, per mès que fòrça gent s'entèste en discutí'c.